tyczyć

tyczyć: tyczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa, tyczyćczę, tyczyćczy, tyczyćczony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ustalać przebieg drogi, wyznaczać linię, oznaczać trasę tyczkami; wytyczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tyczyć odcinek trasy zjazdowej. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'robić z tyczek podpórki dla roślin': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tyczyć fasolę, groch. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}tylko w 3. os. i bezokoliczniku, imiesł. {{/stl_8}}{{stl_7}}'łączyć się z czymś, odnosić się do czegoś; dotyczyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pytania tyczące jakiejś sprawy. Ten rozkaz go nie tyczył. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

tyczyć — ndk VIb, tyczyćczę, tyczyćczysz, tycz, tyczyćczył, tyczyćczony 1. «wyznaczać linię, drogę dokądś; znaczyć drogę tyczkami; wytyczać» Tyczyć drogę. Tyczono proste odcinki trasy. 2. «podpierać coś, zwykle rośliny pnące, tyczkami» Tyczyć chmiel,… … Słownik języka polskiego
tyczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. tylko w bezokoliczniku, 3. os. i imiesłowie przym. czynnym {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się z kimś, czymś, odnosić się do kogoś, czegoś; dotyczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}To się jej nie tyczyło. Ważne wiadomości tyczące się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tyczenie — ↨ tyczenie się n I rzecz. od tyczyć (się) … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias